Wowwwww, vandaag iets goeds en spannends gedaan, dat ik graag met jullie wil delen. Ik was op een ‘wandel-date’, een 2e afspraak met iemand, ontmoet via een datingsite, dus we kenden elkaar nog niet goed.
Vanaf het begin van de wandeling was deze man heel veel aan het praten, het voelde een beetje alsof hij zijn verhaal ‘op mij dumpte’ en niet doorhad dat het wat veel was. Ik merkte dat ik me steeds meer in mezelf terugtrok, steeds meer weerstand voelde en ook boos werd. Dit alles gebeurde natuurlijk INTERN.
Tja, hij deed niets vervelends, ik zag heel goed dat hij zijn best deed, EN ik miste verbinding, een check-in met mij. Contact maken.
Afijn. Tijdens de koffie ging ik naar het toilet, en vroeg mezelf: waar verlang je nu eigenlijk naar? RUIMTE, was wat ik heel duidelijk voelde. Ik zag dat IK mezelf in een hoekje dwong door me niet uit te spreken, mezelf niet te laten zien en te vertellen wat ik werkelijk voelde en verlangde.
Ik besloot dat ik het moest zeggen, want ik verlang naar verbinding (met mezelf en anderen) maar in dit soort situaties sluit ik me af en duw ik iemand eigenlijk voortijdig weg, serveer iemand af, door mezelf niet uit te spreken. Door mezelf niet te laten zien in waar ik naar verlang. En dat kan alleen IK doen natuurlijk, een ander ruikt dat niet. Helaas…. 
😉
Dus ik wist wat me te doen stond; mijn verlangen uitspreken. Al wel vaker gedaan, maar het blijft super rete-spannend!!
Tijdens de wandeling zei ik hem dat ik wat wilde delen met hem. Ik kon hem, in tegenstelling tot eerdere pogingen, redelijk rustig (omdat ik onderhand weet dat dit bij mij ligt) vertellen dat ik genoot van zijn verhalen EN dat ik behoefte had aan ‘ruimte’.
Ruimte om ook wat over mezelf te vertellen, maar dat het me niet lukte omdat ik me overweldigd voelde door zijn verhalen en dat ik daardoor niets meer wist te zeggen en hem daardoor (intern) wegduwde in plaats van iets over mezelf te vertellen. Hij hoorde me rustig aan en zei: ‘Ah, ja, ik houd een soort monoloog bedoel je? Misschien moet ik ook wat aan jou vragen in plaats van alleen te vertellen? Hoe was je laatste vakantie?’ Er ontstond een gesprek en zo begon alles weer te stromen!
Ik had mezelf eerst ruimte gegeven door mijn behoefte te voelen, me uit te spreken en vervolgens kwam er contact, verbinding, een gesprek. Deze man was zich van geen kwaad bewust en was me dankbaar dat ik me had uitgesproken en vertelde dat hij de neiging had om stiltes op te vullen. Terwijl ik stiltes juist heeeeerlijk vind.
We klooien toch allemaal maar wat aan op deze aarde 
Zo super spannend EN zo blij dat ik met compassie voor mijn eigen oude neiging en de ander zijn neiging mezelf liefdevol kon uitspreken, mezelf kwetsbaar durfde opstellen en liefdevol contact kon maken met wie hij was op dat moment….
‘Tis wat, dat daten!